चरैवेति

आज, दिनांक २७ ऑगस्ट २०१२च्या लोकसत्तेत आलेल्या लेखावरून प्रेरित होऊन झालेले केशवसुतांच्या कवितेचे विडम्बन! खूप दिवस हा विषय डोक्यात होताच.. आज ह्या संपादकीयामुळे किल्ली बसली, आणि एकटाकी लिहून काढलं ते इथे पोस्ट करतो !  'प्रस्थापित म्हणवून घ्यावे लागणाऱ्या' समस्त सरकारी सारस्वतांप्रत समर्पित :  आम्ही कोण म्हणोनि काय पुससी ह्या अग्रलेखातुनी ? श्रोत्यांनी जग व्यापिलेच अवघे आम्हांस भटकायला, विश्वी राजकवींपरि विचरतो सर्वत्र हो लीलया        सरकारातुनी कार्यभार मिळवू आम्ही 'महामंडळी'*,        सारा हि बडिजाव येथ मिरवू, उचलू 'टग्यांची' तळी 'पाणि'स्पर्श हि राजकारणि महानेत्याकडुन् मागुया ''मोठाले अनुदान?'', ते हि मिळवू; संमेलनालागि या            फोले पाखडिता क्वचित् दिसतसे नि:स्वार्थी आम्हांमध्ये         सारे काही मिळोनि हो दळिदरी आम्हीच विश्वामध्ये कोट्यातून न लाभले घर असा; वा लाभ कसला उगी;  'एस्.टी.-ट्रेनमधूनी त्या सवलती ना घे असा' ना जगी         'लाभे स्वास्थ्य न' हे म्हणौनी प्रतिभा ती पाजळू, श्रेष्ठता

जर्मनीत येऊन आणि फेसबुकचा वापर सुरु करून एक वर्ष झालं! हे असं वर्ष-तिथी-तारीख वगैरेंचा हिशेब मांडताना माझं मलाच हसू आलं  ! पण विषय आहे फेसबुकचा...त्यामुळे तिथी , पंचांग , अध्यात्म , क्रांती , पुरोगामी , ब्राह्मणी-अब्राह्मणी ह्या शब्दांचा वापर केल्याशिवाय , या न त्या माध्यमातून स्टेटस अपडेट केल्याशिवाय किंवा वाचल्याशिवाय फेसबुकचा फील आल्यासारखे वाटत नाही. असो..! (सुरुवातीलाच हा ' असो ' आल्यामुळे ह्या शब्दांचा किती उबग आला असेल हे सूज्ञांस कळू शकेल!) तर..सांगायचे असे कि जर्मनीत आल्यापासून अस्मादिकांचा फेसबुकावरील संचार वाढला! तसे पूर्वी मी ऑर्कुट वापरत असे. पण माझ्या एका अल्बमच्या प्रकाशन कार्यक्रमात एका मोठ्या , नामांकित व्यक्तीने ' फेसबुक पर मिलते रहो..! ' असे सांगितल्यामुळे मी ह्या झुकरबर्गाच्या ' लवासा ' मध्ये ((रावणाच्या लंकेत ' या चालीवर वाचावे)प्रवेश करते झालो. तेव्हा हे ' लवासा ' डेव्हलपिंग फेजमध्ये होतं. ऑर्कुट तेजीत होतं. पण मला या सोशल नेटवर्किंग साईट्सरूपी लंकेच्या , सर्वांना अक्सेस करण्यास मुभा असलेल्या सिक्रेट चेंबरमध्ये एवढ्या च