फ्रेश, आध्यात्मिक नवकविता

By -

रातीच्या किर्र अंधारात कविता ऐकताना, मला आठवते ते झुरळ...
झुरळाचे पंख आणि त्याची फडफड..
फडफडीतून आठवतो त्या भयाण कवितेतला प्रत्येक शब्द..
झुरळ अंगावरून फिरु लागले की आठवते ती त्या कवीची अंगावर येणारी कविता...

मग मीच स्वतःला सावरतो, एखाद्या भेदरलेल्या रसिकासारखा..
आणि उडवून लावतो त्या झुरळाला..
एखादा भीषण, शब्दबंबाळ कवी समजून..

मग कळते ती कविता ही संसार-मायेतील एक छोटीशी लीला असल्याचे 
आणि समजते की ह्या आनंदाची सुखद जाणीव आणि त्या कवितेचा शेवट ह्यांचे ऐक्य...

हाच असतो ब्रह्मानंद...
हाच असतो ब्रह्मानंद...

-हेमंत राजोपाध्ये :D

Comments

  1. Sanhita / AditiApril 17, 2013 at 11:41 AM

    तुला काय त्या कवितास्पर्धेमुळे निकृष्ट कविता करण्याचा रोग लागला का काय? मुलगा आधी बरा होता. :p

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

पिशी डाकिनी संस्कृतमग्ना (कविश्रेष्ठ विंदा करंदीकरांच्या पिशी मावशीच्या काही कवितांचा संस्कृत भावानुवाद)

By -
Image
मांडणीसाठी विशेष आभार: संहिता-अदिती जोशी स्वीय प्रस्तावना कितेक दशकांच्या झोपेतुन, बहुदशकानां गभीर शयना- पिशी मावशी जागी झाली, दुत्थिता हि डाकिनी पिशी सा। जागी होऊन हर्षोन्मीलित मृतयोन्यामप्यमृततत्त्वा- रसिक-हृदातून पिंगा घाली।।१।। दमृतवाण्या पुनर्मिलति सा।। . अफाट प्रतिभेच्या अर'विन्दा'- शोभनार’विन्दा’कार-चितौ -तुनी प्रकटली 'कृत्ये'मधुनी, ‘कृत्या’यामाविर्भूतेयम्। आज पुन्हा संजीवन लाभुन पुन: प्रकटिता मत्त: खलु डोकावित ही अधून-मधुनी ।।२।। सिसृक्षा-संजीविनिकलितेयम्।। . मात्र टिकोनी आहे बर का परन्तु रसिका जानन्तु च यत्- तिचा तोच तो खट्याळ नखरा! अद्याप्येव तथैवात्यक्ता:। प्राकृतातुनी संस्कृत होऊन बाल्यास्पद-लीलास्तस्यास्ता: पुन्हा तोच आनंद दे खरा।।३।। संस्कृतायिता: प्राकृतमत्ता:।। पिशीमावशीच्या पोथ्या पिशी डाकिन्या: पांडूलिप्यध्ययनम् मध्याह्नीच्या नंतर रात्री सायंकाले रात्रावथवा- मावळल्यावर चंद्र कधीही, पीयूषांशौ क्वचिदस्तमिते पिशी मावशी चष्मा घालून उपलोचनधृक्पिशी डाकिनी जुन्यापुराण्या पोथ्या पाही पाण्डूलिप्यध्ययने रमते। . रोज वाचते
Read more

पूर्वमेघ

By -
"आषाढस्य प्रथमदिवस:|" अर्थात कालिदास दिन! आजच्या ह्या विशेष दिनी ब्लॉगद्वारे लिखाण करण्याचा प्रयत्न सुरु करत आहे! केवल भाषा-साहित्य-इतिहास-धर्म-संस्कृती-समाजशास्त्र अशा माझ्या नेहमीच्या व आवडीच्या विषयांत न अडकता मनातील विचार, अनुभव, टक्के-टोणपे, तथाकथित सभ्य शिष्टाचारी सोवळ्या मनांना क्वचित आवडणार नाही असे आमची अंगभूत टगेगिरी दाखवणारे लिखाणही ह्या ब्लॉगाद्वारे आपल्यासमोर येईल!  या वेळचा हा भारताबाहेर पहिलाच कालिदास दिन! भारतात असताना कधी फर्ग्युसन महाविद्यालयात तर कधी खोपोलीला घरी कोकण मराठी साहित्य परिषदेच्या कालिदास दिनासाठीच्या सभेत काही नं काही वाचन होत असे..! कधी जाहीर तर कधी स्वतःपुरते! आज तो नेम न मोडता इथे हां वार्षिक परिपाठ-प्रपंच! श्रीज्ञानेश्वर माऊली म्हणतात तसे  "तेथ अभिप्रावोचि अभिप्रायाते विये| भावाचा फुलौरा होत जाये| मतीवरी||"  ह्यानुसार लिहीत राहेन..चालत राहेन... आपल्या अभिप्रायातून, मार्गदर्शनातून अधिकाधिक ज्ञान, आनंद  गवसेल ही खात्री आणि '
Read more

जय हो...

By -
पुन्हा एकदा नवी बातमी, पुन्हा एकदा आम आदमी पुन्हा एकदा पाळू मौन आणि जाऊ भाव खाऊन... पुन्हा मेणबत्त्यांची यात्रा, पुन्हा 'जंतर-मंतर', जत्रा! आणखी एका पुतळ्याचा भंग, आणि आमचा जातीय रंग...! पुन्हा एकदा छत्रपती हिरो गांधी? ह्यांच्या दृष्टीने ते तर झीरो, सावरकर तर दुर्लक्षित, आमी नाय कोनाला भीत...! फुले-टिळक-आंबेडकर, छत्रपती अन आगरकर..  तुमचे ते आणि आमचे हे जात-पात ? छे...! छे...! राजकारणी भिक्कारचोट ! जनता म्हणजे नकली नोट... तब्बल २६ पर-सेंट व्होटिंग, "साला नेता करतो चीटिंग !" आम्ही केले पेट्रोल स्वस्त, पुर्वीचा 'इंडिया शायनिंग' मस्त, धुवू कोळशाचे काळे 'हात', रामराज्य? ते तर  'बौद्धिका'त..! सुरक्षा व्यवस्थेची जावो रया, राष्ट्रद्रोह्यांप्रत भूतदया, सक्षम आहे पोलिस खाते, ''बडे शहरों में छोटी छोटी बाते!" इकडे बघा, महागायक १२वे वर्ष प्रसिद्धि-दायक, इकडे आमचे महागुरू, "चल बेट्या, हो जा शुरू!"   मायमराठी की तो मज्जाय 'भय्या'! तिचे सैनिक
Read more