अखिल भारतीय जातीय संमेलन

घेऊ परशु अन् तलवार,

घाव करुया वारंवार

जातीयता नि विद्वत्ता ही

साहित्यास दुधारी धार...

नवे जगत् अन् नवे विचार,

पोस्टं-मॉडर्न जुने विखार,

कालकूट मंथून ऐकुया

गृहकलहाचे नवहुंकार..

अभिव्यक्तिची उन्मत्ता,

अखिल भारतीय विद्वत्ता,

साहित्याच्या बाजारातुन

द्वेषाचीच दिसे सत्ता..

जात-पातिचे मेळावे,

सरकारी जन खेळावे,

गटा-तटांना पोसुन रबरी-

चेंडू सम त्यां झेलावे..

नवी जानवी, नवे विधी,

छुपे अजेंडे, जुने कधी..

पुरोगामि बुरख्याच्या आतुन,

तोड-फोड करण्या संधी...

वाद-विवादच व्यवहार्य,

मढी उकरणे हे कार्य,

संजीवन मंत्राचा द्रष्टा

झारितला शुक्राचार्य

जात कदापी नाही जात,

शस्त्र-शास्त्र-तत्त्वांची साथ,

विविधतेत हा एक विचार

राष्ट्रहिताची ही रुजवात..

वादे वादे नवीन बोध, 

समाजशास्त्रिय नवीन शोध,

मिथकांचा हा भव्य पसारा,

खोद खोद रे अजून खोद..